باکتری ها در دهان شما به صورت یک لایه چسبناک روی دندان های شما جمع می شوند که به آن پلاک دندانی می گویند. این باکتری ها از غذاها و نوشیدنی های شیرین تغذیه می کنند و اسید تولید می کنند که مینای دندان شما را از بین می برد.

مینای دندان، ماده ای قوی بر روی سطح خارجی دندان شماست که بدن شما می تواند به مرور زمان آن را دوباره پر کند. اما زمانی که تجمع باکتری ها به حد معینی می رسد، بدن شما نمی تواند خود را حفظ کند و مینای دندان شما شروع به پوسیدگی می کند. پلاک اغلب در اطراف خط لثه، در امتداد لبه‌های پرکننده‌های موجود، محل اتصال دندان‌ها و در برجستگی‌های روی سطوح جونده دندان جمع می‌شود.

پلاک ها را می توان با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن از روی دندان ها پاک کرد، اما اگر به مدت کافی باقی بماند، به ماده ای به نام تارتار تبدیل می شود که محل مناسبی برای باکتری‌های تولیدکننده اسید است، اما جرم دندان تنها با تمیز کردن مناسب دندان‌ها از بین می‌رود. اگر برداشته نشود، می تواند منجر به بیماری لثه یا التهاب لثه شود که اغلب با خونریزی لثه همراه است.

بیش از 91 درصد از بزرگسالان ایالات متحده بین 20 تا 64 سال دارای حفره دندان هستند و یک چهارم کل حفره های دندان آنها درمان نشده اند. طبق گفته موسسه ملی تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه و صورت، پوسیدگی دندان شایع ترین بیماری مزمن در کودکان و بزرگسالان در آمریکا است، حتی اگر پوسیدگی تا حد زیادی قابل پیشگیری است. در مقایسه با کشورهای آسیایی و اروپایی، ایالات متحده سومین کشور از جهت فرسایش دندان، درست پس از تایلند و سنگاپور است.